Vanaf de aftrap leken we het initiatief te pakken: de eerste aanvallende impuls kwam direct via een dieptepass op Tim, diens lage voorzet en het overstapje van Lars. Helaas stond daar niemand achter om af te ronden. Daarna nam Walram het initiatief en dat leidde al in de vijfde minuut tot de 1 – 0. Een voorzet leek voorlangs te gaan maar werd bij de tweede paal alsnog ingetikt. De thuisclub stoorde vroeg in onze opbouw, speelde agressief en daar hadden we moeite mee.
In de 14e minuut volgde echter al de gelijkmaker. Na een een-tweetje met Tim kon Sander vanaf de achterlijn voorzetten. De weggekopte bal werd vanaf 20 meter ineens door Willem op de schoen genomen en de bal draaide met veel effect onhoudbaar in de kruising. Walram was even van slag. Frank gaf een dieptepass op Lars maar diens schot verdween in het zijnet.
Op het half uur waren twee reddingen van Yannik nodig om een achterstand te voorkomen, in een fase waarin de thuisploeg een optisch overwicht had en wij hen te veel ruimte boden net buiten het strafschopgebied. Juist in zo’n fase blijkt weer de kracht van onze voorhoede. Tim maakt op het middenveld de bal vrij, stuurt Frank de diepte in en kopt diens afgemeten voorzet onhoudbaar in de verre hoek: 1 – 2.
Walram leek niet onder de indruk. In de 40ste minuut was nog een mooie redding van Yannik nodig maar na slecht uitverdedigen werd de daaropvolgende hoekschop doeltreffend en onhoudbaar bij de tweede paal binnengekopt waardoor de 2 – 2 ruststand op het scorebord kwam. Een stand die het spelbeeld goed weer gaf maar die de toeschouwers uit Welten toch geen zeker gevoel gaf. Daarvoor ging de opbouw te stroef, werd vaker net een stap te veel met de bal gelopen en zou ook een lange bal op Sjors wel eens de oplossing zijn geweest.
Het eerste kwartier van de tweede helft gaf hetzelfde spelbeeld te zien. Walram drukte en wij waren slordig bij het uitverdedigen. Dat leidde eerst tot een kopbal en even later tot een schot die beiden doeltreffend in de lange hoek leken te landen maar gelukkig voorlangs gingen. Na goed storend werk van Willem volgde een snelle aanval via Lars, maar Sebastiaan kon diens voorzet niet voldoende controleren. Een volgende counter leidde na balverlies van Lars tot een snelle tegenstoot waarbij Simon in het duel werd afgetroefd en Walram -op dat moment terecht- op 3 – 2 kwam.
Een minuut later was de stand al weer gelijk toen Lars in het strafschopgebied werd gevloerd en Tim de toegekende strafschop benutte. Dit bleek ook een kanteling in de wedstrijd en het laatste half uur was het spel duidelijk in ons voordeel. Dat begon in de 65ste minuut met de mooiste aanval van de middag. Tien(!) maal ‘één keer de bal raken’, zetten Sebastiaan vrij voor de doelman maar hij was niet koelbloedig genoeg om de totale actie de verdiende beloning te geven. Walram werd nog één keer gevaarlijk maar via de hand van Yannik en de lat ging het schot over ons doel. We hielden grip op het spel maar goede en minder sterke acties wisselden elkaar te vaak af om het duel te beslissen. Toch gebeurde dat nog toen Jop in de 87ste minuut zijn goede invalbeurt bekroonde met de winnende treffer door de bal na een afgeslagen hoekschop binnen te schieten.
Een mooie competitiestart, die alleen werd overschaduwd door de blessure van Sjors. Hij verdraaide vlak voor de rust zijn knie in een duel met de doelman. We zagen dat Tom en Philip een prima wedstrijd speelden, stelden vast dat we met een goede teamspirit uit het voetbal loze jaar zijn gekomen en dat Sid de team- (en KNVB)kas spekte na zijn gesprek met de scheidsrechter.
